Fred Vlaar noemt zichzelf een nuchtere West-Fries, hoewel hij trots is op zijn bedrijf. 'Wij hebben ons 22 jaar geleden in Wijdenes gevestigd. Ik was toen nog uitvoerder in de bouw en bemoeide me daarnaast met 'Hengstenassociatie Schagen', een groep enthousiaste fokkers, die hengsten kocht en exploiteerde. De laatste jaren van het bestaan van de associatie is vanuit Wijdenes geopereerd. De naam Stoeterij 't Centrum is in die tijd ontstaan. Met de opkomst van de K.I. en de groei van het aantal hengstenhouders kwam er een eind aan het bestaan van de associatie. Na de opheffing gaf ik mijn baan als uitvoerder op en ging ik alleen verder met het fokken en opfokken van jonge paarden. Om te kunnen overleven zijn we daarnaast met manegewerk en pensionstalling begonnen.' In de fokkerij van de familie Vlaar is een goede merriestam van groot belang: 'Het succes van een fokker wordt bepaald door het materiaal dat aan de basis van zijn fokkerij staat. Het belangrijkste van een fokkerij is een goede merriestam. Ik vind de merriestam, waaruit de hengst voortkomt, belangrijker dan de eigenprestatie van de hengst. Daar bedoel ik mee dat een hengst, die op het hoogste niveau in de sport loopt, maar uit een moederlijn komt waar verder geen enkele sportpaard uit voortgekomen is, voor mij niet interessant is om mee te dekken. Het meest ideale vaderdier is dus een paard dat Grand Prix loopt en uit een nest komt, waar meerdere aansprekende sportpaarden uit komen. Hier op Stoeterij 't Centrum fokken we in principe met twee stammen: de Briolita-stam en de Cara-stam.

'Ons doel is het fokken van een sportpaard met een mooi exterieur en atletisch vermogen. Dat geldt voor de dressuur- en de springgerichte paarden. Zelf dekken we elk jaar onze merries bij interessante hengsten. De hengsten moeten wel voldoen aan mijn criteria van interessant bloed en een bewezen moederlijn. Daarnaast probeer ik de verrichtingen van zo'n hengst te volgen. Dit kost tijd, maar dat is juist het leuke aan de fokkerij. Ik durf te beweren dat Nederland de mooiste fokmerries van de wereld heeft. Dat besef je als je dagen aan een stuk in het buitenland opzoek bent naar interessant fokmateriaal. Als we onze beste fokmerries aanparen met interessante buitenlandse dressuurhengsten wordt de fokkerij niet alleen breder, maar zal het de fokkerij in zijn algemeenheid vooruit helpen. Om de fokkerij op een hoger niveau te krijgen, moet je daarnaast blijven selecteren. Eigenlijk fokken we alle veulens zelf op, de beste merrieveulens probeer ik over te houden voor onze eigen fokkerij. Doordat je met goede merriestammen fokt, tref je gelukkig niet zo snel een slechte. Toch geeft een goede stam geen garantie. Door een verkeerde hengstenkeuze kan een misser worden geboren. Die vertrekt dan zodra het van de moeder af kan. De hengsten worden op 2.5 jarige leeftijd in het weiland beoordeeld. Dan valt de beslissing of ze wel of niet worden klaargemaakt voor de hengstenkeuring. De merries komen in het voorjaar waarin ze drie jaar worden naar binnen. Zij worden allemaal zadelmak gemaakt en opgegeven voor de stamboekkeuring. Het ster-predikaat is het absolute minimum waar mijn merries aan moeten voldoen. Als ze één of twee veulens hebben gehad, worden ze in de sport uitgebracht, of leggen ze de IBOP-proef af.

Krack C

'Ik weet nog goed dat ik de hengst Flemmingh voor het eerst zag. Het was tijdens de hengstencompetitie in Veendam. Voor wat betreft het springen kon hij niet overtuigen, maar het gaan tussen de hindernissen was spectaculair. Ik bekeek zijn positieve en negatieve kanten en besloot de hengst te gebruiken op de merrie Gicara. Het is een grote, mooie, gesloten merrie en ik dacht dat Flemmingh daarop zou passen. Op 17 april 1992 is uit die combinatie Krack C geboren. In eerste instantie was ik niet echt onder de indruk. Hij zat wel goed in elkaar, maar kreeg vlak na de geboorte al een ruig pak haar wat hem een eenvoudige uitdrukking gaf. Op de locale keuring in Egmond eindigde hij als veulen op de negende plaats. In eerste instantie mochten de eerste acht naar de Centrale Keuring en viel voor Krack C het doek, maar de jury begon te twijfelen en stuurde Krack C alsnog naar Midden-Beemster. In de weken na de locale keuring knapte Krack C enorm op. Hij kwam helemaal door het haar heen en beschikte direct over een hoop uitstraling. Dat haar heeft hij tot op de dag van vandaag nooit meer terug gekregen. Zelfs als jaarling in de loopstal had hij een huidje als een volbloed en viel hij steeds meer op. Op de Centrale Keuring eindigde Krack C op de derde plaats. De acht veulens die er op de locale keuring voor hadden gestaan, liet hij nu achter zich. Die uitstraling heeft hij altijd gehouden. Later in het koppel in het weiland pikte je hem er steeds als eerste uit. Dat deed ook Ad Valk, die op een zomerdag langs het weiland reed en de hengst in een koppel van vijf zag staan. Diezelfde dag stond hij bij ons op de stoep en heb ik hem voor de helft aan Valk verkocht. Ik kende de man eigenlijk alleen van gezicht, maar ik kon goede afspraken met hem maken en ik had er een goed gevoel bij. Mij wordt vaak gevraagd of ik er achteraf geen spijt van heb, maar dat heb ik niet. Om paarden met iemand samen te houden moet je de ander ook de winst gunnen.' 'De rest van het verhaal is bekend. Als 2.5 jarige was de hengst nog erg jeugdig en te speels om hem op de hengstenkeuring voor te stellen, dus hebben we een jaar gewacht. Sinds zijn goedkeuring hebben we al veel met hem meegemaakt. In de tijd van de hengstencompetitie had je twee kampen in Nederland: het Kennedy-kamp, en het Krack C-kamp. Dat waren emotionele tijden, vooral voor Nick Wagman, die hem in die tijd reed. Nick heeft zich altijd voor de volle 100% voor de hengst ingezet. Ondanks alle kritiek die hij kreeg, zijn wij altijd heel tevreden over hem geweest. Op een dag vertelde Nick ons dat hij Krack C liever niet meer reed. Het publiek gaf hem het idee dat hij een negatieve invloed op het paard had en daar kon hij niet mee omgaan. Gelukkig hebben wij hem kunnen overtuigen hem te blijven rijden. Twee jaar geleden besloot Nick terug te gaan naar Amerika, waar hij vandaan kwam. Het nieuws kwam wel een beetje rauw op ons dak, maar we hadden er begrip voor. Diezelfde avond belde Ad Valk met het idee om Anky van Grunsven te vragen voor Krack. In eerste instantie deden we daar een beetje lacherig om en vonden dat hij dat maar moest doen, maar even later belde Valk terug met de mededeling dat Anky het wel wilde proberen. Een week later hebben we hem daar afgeleverd. Tussen Anky en Krack klikte het vrijwel meteen. Nog geen twee maanden later behaalde zij haar eerste overwinning met hem in de Lichte Tour. Ze rijdt hem nu iets langer dan twee jaar en het is snel gegaan. Misschien wel een beetje te snel. Hij is nog maar net tien jaar en nou gaat hij over een paar weken naar de wereldruiterspelen in Jerez. Op het moment dat Krack daar voor Nederland die ring binnen galoppeert, is hij nog geen tien keer op Grand Prix-niveau uitgebracht. Toch geloof ik voor duizend procent in hem. Winnen zal hij daar niet doen, want daarvoor mist hij de ervaring, maar vooral bij warm weer begint zijn bloed extra te stromen en dan kan Krack onder de Spaanse zon nog wel eens voor een verassing gaan zorgen.'

Dromen

'We genieten met volle teugen van alles wat we nu meemaken. Het is de droom van iedere fokker om een goedgekeurde hengst te fokken of een internationaal sportpaard. Wij maken beide mee. Dat is de kroon op je werk. Al sinds Krack C een jong paard was, is er veel belangstelling voor hem. We hebben hem verschillende keren heel goed kunnen verkopen, maar zijn daar nog niet klaar voor. Krack C maakt veel reclame voor de stoeterij, en dat is mooi meegenomen. Er is vooral vanuit het buitenland veel vraag naar jonge Krack C's en daar speel ik op in, maar de stoeterij is gezond en niet afhankelijk van Krack C. Volgende week gaan mijn vrouw Jos en ik naar Spanje om de verrichtingen van onze hengst op de voet te volgen. Met een schuin oog kijken we heel voorzichtig al naar 2004. Misschien is Jerez nog erg vroeg voor Krack, maar als hij zich zo blijft ontwikkelen, moet Athene toch haalbaar zijn. Een fokker mag toch blijven dromen zeker. Tot die tijd wordt hij in ieder geval niet verkocht.'